در شب هاي پر برکت ماه رمضان علما، فضلا، طلاب حوزه علميه، شخصيت هاي گوناگون وعموم مؤمنان به ديدار آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي در شهر مقدس قم مي روند. طي اين ديدارها گفتگوهاي پر بهايي پيرامون مباحث علمي، فقهي، فرهنگي وتاريخي صورت مي گيرد که حاوي نکات ارزشمند بسياري است ومرجع عاليقدر نيز رهنمودها وسفارش هايي ايراد مي فرمايند.

بسم الله الرحمن الرحيم

در جلسه امشب آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي درباره شب هاي ارزشمند قدر واعمال اين شب ها سخن گفتند واظهار داشتند: از جمله اعمالي که مرحوم حاج شيخ عباس قمي در کتاب ارزشمند خود مفاتيح الجنان در اعمال نوزدهم نقل مي کند آن است که مي گويد: در اين شب مستحب است انسان يکصد بار قاتلان اميرمؤمنان را لعن کند، در حالي که سيد ابن طاووس رحمةالله عليه روايت مربوطه را عيناً نقل کرده وفرموده است: مستحب است که شخص يکصد بار قاتل اميرمؤمنان را لعن کند (ونفرموده است قاتلان آن حضرت را).

ايشان همچنين افزودند: مرحوم شيخ عباس قمي درباره ذکر استغفار در اين شب مي نويسد: «مستحب است گفته شود: استغفرالله ربّي وأتوب إليه» در حالي که در روايت فقط آمده است: يکصدبار استغفار کند (يعني مطلق استغفار به هر صيغه وتعبيري)

در اين جلسه همچنين موضوع دروغ بستن به خدا وپيامبر صلي الله عليه وآله مورد بررسي قرار گرفت وايشان اين مسأله را براي مناقشه مطرح کردند:

وقتي شخصي روايتي را به نقل از صاحب بحار نقل مي کند، اگر روايت يادشده در واقع صحيح نباشد چه بسا اين کار شخص دروغ به شمار نيايد؛ زيرا آن را به صاحب بحار نسبت داده است، ولي اگر شخصي روايتي را از امام معصوم نقل کند ونسبت به درستي آن آگاه نباشد، در اين صورت اين کار او دروغ بستن به خدا محسوب مي شود يا خير؟

ايشان در ادامه روايت زير را نقل کردند: سالم بن أبي حفصه مي گويد: وقتي ابوجعفر محمدبن علي باقر عليه السلام از دنيا رفت به يارانم گفتم: منتظر باشيد تا به خانه ابا عبدالله جعفربن محمد صادق بروم وبه او تسليت بگويم. به خانه او رفتم وبه او تسليت گفتم واظهار داشتم: إنّا لله وإنّا إليه راجعون. به خدا قسم کسي از ميان ما رفت که قال رسول الله صلي الله عليه وآله مي گفت وبدون واسطه از پيامبر حديث نقل مي کرد وکسي از سلسله راوياني که ميان او وپيامبر بودند از وي نمي پرسيد. به خدا قسم که ديگر همانند او را نخواهيم ديد. ابو عبدالله ساعتي خاموش شد وآن گاه گفت: قال الله عزّوجل: إن من عبادي من يتصدق بشق تمرة فأربيها له منها کما يربي أحدکم فلّوه حتي اجعلها له مثل أحد؛ خداي عزوجل فرمود: در ميان بندگانم هستند کساني که قسمتي از يک دانه خرما صدقه مي دهند ومن آن را مي پرورانم وبزرگ مي کنم درست مثل شما که کره اسب يا کره الاغي را پرورش مي دهيد تا اين که آن را به اندازه کره احد سازم.

در اين هنگام نزد يارانم بازگشتم وگفتم: تاکنون از اين شگفت تر نديده بودم. قبلاً از اين که ابوجعفر بي واسطه «قال رسول الله مي گفت» تعجب مي کرديم ولي اکنون ابو عبدالله «قال الله عزوجل» مي گويد وحديث قدسي را بي واسطه نقل مي کند.(1)

1. شيخ مفيد، الأمالي، ص354 (مجلس42، حديث7).