نوشته: آیت الله شیخ عبدالأمیر قبلان، نائب رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان(1)

الحمدلله رب العالمین، والصلاة والسلام علی أشرف الخلق وأعز المرسلین سیدنا و نبینا محمد وعلی آله الطیبین الطاهرین.

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «إنَّ أولیاء الله هُمُ الّذین نظرُوا إلی باطن الدُّنیا إذَا نظر الناس إلی ظاهرها واشتغلُوا بآجِلها إذا اشتغل الناس بعاجلِِهِا.. بهم عُلم الکتابُ وبه عَلمُوا وبهم قام الکتابُ وبه قامُوا لا یَرَوْنَ مَرجُوّاً فوق ما یرجُون ولا مخُوفاً فوق ما یخافُون؛(2) به یقین دوستان خدا کسانی هستند که به باطن دنیا نظر می کنند، آن هنگام که مردم به ظاهر آن می نگرند، و به واپسین دنیا (آخرت) پرداخته اند، آن گاه که مردم به امروز آن سرگرم هستند ... قرآن به آنان دانسته شد و خود دانای آنند، کتاب خدا به ایشان برپاست و آنان به کتاب خدا برپایند. بیش از آن که بدان امید بسته اند نمی بینند، و از چیزی جز آنچه باید از آن بترسند نمی ترسند».

این اوصاف، منش و روش خاندان مکرّم و معزّر شیرازی است؛ خاندانی که چراغ دانش، پرهیزگاری، اخلاق و نماد دانش اندوزی و دانش آموزیِ پیوسته، جهادی مستمر، اراده آهنین، پرچم برافراشته و فروغ هماره به حق درخشان است که دینش اسلام و شیوه اش قرآن است.

خاندانی ریشه دار و دودمانی ارجمند است «...کَشَجَرةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء...؛(3) مانند درختی پاک است که ریشه اش استوار و شاخه اش در آسمان است».

البته کسی که به درون و باطن دنیا می نگرد و به واپسین آن پرداخته است، آنگاه که دیگران به ظاهر آن سرگرم و به دنیا دلمشغولند، باید این گونه باشد.

آری، او پاکیزگی، پیراستگی، پاکدامنی و صفاست؛

او خود جهاد اکبر و ستیزنده با نفسِ به بدی فرمان دهنده است؛

او دلدادگی و ایمان مطلق به اهل بیت علیهم السلام گزیده امت، پناهگاه دانش و الهام بخش است؛

او تندیس زهد و پارسایی و پرهیزگاری و راهنمای به سوی شاهراه هدایت است؛

او نماد چنگ انداختن در دستاویز محکم الهی است.

او عالم ارجمند و بزرگوار، مجتهد شجاع و مرجع دینی، آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی حفظه الله است؛ هموکه واژگان حقش را چنان که باید ادا نمی کنند، اما زوایایی از شخصیت او را به نمایش می گذارند؛ شخصیتی که به پاس فداکاری اش در راه والایی ها، یاری اسلام و ترویج مذهب اهل بیتِ پاک و کشتی نجات این امت ـ که هرکس در آن قرار گیرد، نجات یافته و هرکس از آن دوری کند غرق و تباه خواهد شد ـ ارجش می نهیم و گرامی اش می داریم.

به یقین روح جهادی، پاکدامنی، پارسایی و پرهیزگاری از یک سو و جوش و خروش و اراده محکم آن بزرگوار از تعصب وی نسبت به اسلام و شیوه استوار آن، روش رسول خدا صلی الله علیه وآله و نیز منش و روش خاندان پاک آن حضرت، وجه تمایز علامه ارجمند ما به شمار می رود.

او به منظور استواری بخشیدن و عملی کردن منش و روش اسلام و سیره پاک رسول خدا صلی الله علیه وآله و خاندان پاکش، با تألیف، ایجاد مؤسسه های فرهنگی، پرورشی، دینی، بهداشتی و اجتماعی پرداخت و میان علم و عمل پیوند زد و گام به میدان عمل نهاد، چه این که این سخن خدا را باور داشت که می فرماید: «وَقُلِ اعْمَلُواْ فَسَیَرَی اللّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلَی عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ؛(4) وبگو: [هر کاری که می خواهید] بکنید که به زودی خدا و پیامبران و مؤمنان در کردار شما خواهند نگریست، و به زودی به سوی دانای نهان و آشکار بازگردانده می شوید، پس شما را به انجام آنچه انجام می دادید آگاه خواهد کرد».

او در این راه، بی پروای از سختی ها و موانع، بردبار و ثابت قدم، برای خدمت به انسان ها و ایجاد جامعه ای مؤمن به مفاهیم صحیح و اصیل اسلام و پروراندن آن بر مبنای سیره پاک اهل بیت علیهم السلام، از تمام ابزارها و راهکارهای مطلوب و مورد رضای حضرت احدیت و پیامبر گرامی اش بهره می جوید.

آری، حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی فقیهی کوشا و پارساست و آثارش از اندیشه جوشان و درخشان، سعه صدر، امانتداری در دعوت به اسلام و راست گفتاری وی در تأکید بر این که مؤمن حقیقی کسی است که با تمام وجود و اندیشه اش به اهل بیت علیهم السلام نزدیک باشد، نه به نسب، حکایت دارد. از نگاه او پایداری به منش و روش اهل بیت علیهم السلام، استواری بر ولایت، کوشش در راه ایجاد وحدت، پرهیز از تفرقه، گسترش فرهنگ همزیستی میان مؤمنان بر اساس فرهنگ اهل بیت علیهم السلام به عنوان الگوهای نیک در عرصه همکاری میان تمام مردم، دیگر نشانه ایمان حقیقی و مؤمن واقعی است.

برای حضرتش عمری دراز و سروری پایا تمنا کرده، از خدای متعال مسئلت داریم گام هایش را استوار و وجودش را آبشخور دانش، چراغ راه هدایت رهنمودهای او را هدایتگر به سوی آنچه پایدارتر است (اسلام) قرار دهد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. سرمقاله مجله «المرشد» شماره 23 و 24.

2. فیض الاسلام، شرح و ترجمه نهج البلاغه، ص1287، حکمت424.

3. سوره ابراهیم، آیه24.

4. سوره توبه، آیه105.