LOGIN
بیانات
shirazi.ir
"حضرت آیت الله العظمی شیرازی:"
بیایید با جان و مال و قلمتان امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام را یاری کنید + فایل صوتی
کد 3304
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 01 آبان 1392 - 17 ذوالحجّة الحرام 1434
 
 
 
 
مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در روز هفدهم ماه ذیحجة الحرام1434ق (1/8/1392) بحث درس خارج خود را به موضوع مهم غدیر اختصاص داده و در این زمینه رهنمودهایی مهم و راهگشا ایراد فرمودند که مشروح آن به شرح ذیل می باشد.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در ابتدای بیانات گهر بارشان ضمن تبریک این عید بزرگ الهی به محضر مبارک حضرت مهدی موعود عجّل الله تعالی فرجه الشریف و حاضران و تمامی مسلمانان و مظلومانی که قربانی حذف فرهنگ غدیر شده اند، به تبیین اهمیت غدیر و صاحب غدیر، یعنی حضرت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام پرداخته و فرمودند:

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله بعد از منصوب کردن امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام در روز عید غدیر خم به مقام امامت، دو دعا و دو نفرین نموده و فرمودند: «اللهم وال من والاه، وعاد من عاداه، وانصر من نصره، واخذل من خذله؛ بار خداوندا، هر کس او (علی) را دوست دارد، دوستش بدار و هر که با او دشمن است [با تمام قدرتت] دشمن بدار و هرکس او را یاری کند، یارش اش کن و هرکس تنهایش گذارد (به یاریش نشتابد) تنهایش گذار».

ایشان افزودند: یاری باید از سوی همگان، یعنی مرد و زن، خرد و کلان، دارا و بی نوا، عالم و جاهل، فردی و گروهی و به هر وسیله باشد. یاری و وانهادن طریق دارد که گاه با جان و زمانی با قلم و دیگر وقت، با مال و زمانی هم با تشویق است و البته در تمام این موارد، امتحان بزرگ الهی در کار است که با محک وجود امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام صورت می گیرد و عدّه ای به سبب یاری آن حضرت در دنیا و آخرت سعادتمند هستند و عدّه ای دیگر به سبب وانهادن ایشان تیره بخت و شقاوت زده می شوند. دو دعا و دو نفرین رسول مکرم اسلام صلی الله علیه وآله نیز بخشی از همین آزمون بزرگ الهی است.

مرجع عالیقدر در ادامه فرمودند:جناب ابوذر یکی از مصادیق «یاری دادن با جان» بود. چنان که در تاریخ نوشته اند وی از گرسنگی جان سپرد. این مطلب شایسته ی تأمل است، چراکه ممکن است انسان بر اثر تشنگی طی چند ساعت بمیرد، اما گرسنگی مقوله ای دیگر است، زیرا انسان را نه فوری که به تدریج و با زجر و شکنجه می کشد.

مرجع عالیقدر سپس فرمودند :چرا ابوذر که از سابقان اولین بود و در ابتدای علنی شدن اسلام در مکه ی مکرمه ایمان آورد و از اسلام و پیامبر دفاع کرد و هزاران تن به وسیله ی او مسلمان شدند، در روزگاری که به دروغ و ناروا آن را «روزگار خلافت راشده» خوانده اند می بایست با آن وضعیت بمیرد؟ به راستی چه رشد و راهیافتگی در این دوره دیده شده و این چگونگی جانشینیِ رسول خدا صلی الله علیه وآله است؟ مگر نه این که خلیفه ی پیامبر خدا صلی الله علیه وآله باید نماد و تجلی آن حضرت باشد و نه انعکاس دهنده ی ظلم و ظالم؟

معظم له افزودند: در دورانی که به دروغ و به باطل تا به امروز دوره ی خلافت راشده خوانده می شود، ابوذر با جان خود از امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام دفاع کرد.

یاری به زبان نیز وسیله دیگری است که یکی از مصادیق آن در روزگاری نه چندان دور مرحوم آیت الله سید مهدی قزوینی رضوان الله تعالی علیه بود. ایشان همدرسی مرحوم شیخ انصاری بودند و در سال 1300قمری فوت کردند. مرحوم حاجی نوری در خاتمه ی کتاب مستدرک الوسائل خود به مناسبت مباحث رجالی قدری از احوالات علما را نقل کرده است. وی که مرحوم سید مهدی قزوینی را درک کرده بود، در خاتمه ی مستدرک خود نوشته است: «سید مهدی قزوینی بر آن شد تا کسانی را که خود را مسلمان می خوانند، اما از سر نادانی از اهل بیت علیهم السلام منحرف شده اند، در مسیر اهل بیت علیهم السلام قرار دهد و عمری را در این راه صرف کرد. وقتی که او از دنیا رفت یکصد هزار تن به واسطه زحمات او شیعه شده بودند».

این کار سید، مصداق نصرت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام بود در حالی که در آن روزگار امکاناتی مثل امکانات امروز در اختیار نداشت. خوب است اندکی فکر کرده، ببینیم خود در این زمینه چه کاری انجام داده ایم. ما به عنوان دوستدار امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام در حدّ مسلّم آن ـ هر چند دوستداری و محبت مراتبی دارد ـ روزی که کارنامه مان را به دستمان می دهند چه جوابی داریم؛ کارنامه ای که به فرموده ی قرآن کریم: «مَالِ هَذَا الْکِتَابِ لَا یُغَادِرُ صَغِیرَةً وَلَا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا؛ این چه نامه‌ای است که هیچ [کار] کوچک و بزرگی را فرو نگذاشته جز اینکه همه را به حساب آورده است»(کهف/49).

در این نامه بسا که میلیاردها نکته ی گفتاری و رفتاری باشد و البته بر پایه ی آیه ی: «فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ؛ پس هر که هموزن ذره‌ای نیکی کند»(زلزله/7) باید پاسخ داد.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی درباره ی یاری با قلم از مرحوم علامه امینی رضوان الله تعالی علیه نام برده و فرمودند: یکی از مصادیق نصرت با قلم، مرحوم علامه امینی بودند. در سال1381 قمری (54 سال قبل) به زیارت حضرت زینب سلام الله علیها و حضرت رقیه سلام الله علیها مشرف شدم. در آن جا کتابخانه ای وجود داشت که گفته می شد یازده هزار نسخه کتاب خطی دارد که بیش از سه هزار نسخه ی آن منحصر به فرد است. مرحوم امینی در نزدیک حرم حضرت رقیه سلام الله علیها اتاقی کرایه کرده بودند. گفته شد که ایشان چهار ماه در آن جا ماندند.

مدیر کتابخانه برای من و دو تن که همراه من بودند نقل کرد که علامه امینی از مسئولان بالاتر کتابخانه اجازه گرفته که برای مطالعه و تحقیق وارد کتابخانه شود و در آن مدتی از شب و روز را بگذارند تا کتاب گرانسنگ الغدیر خود را پر بارتر و کامل کند.

مدیر کتابخانه می گفت: هجده ساعت از شبانه روز را در کتابخانه می گذراند و تنها شش ساعت برای استراحت به خانه می رود.

او می گفت: هر گاه به منظور آوردن کتاب برای مراجعان به مخزن کتابخانه می رفتم او را در حال مطالعه می دیدم و تنها برای تجدید وضو از کتابخانه خارج می شد و برای تجدید قوا گاهی خرده خشکباری می خورد، اما از استراحت خبری نیست.

مرجع عالیقدر افزودند: این، یاری با قلم است. مرحوم علامه امینی هم جوان بودند، روزی هم مثل ما شدند و در نهایت شرایط گوناگونی داشتند و با مشکلات رو به رو بودند؛ چیزی که از زندگی انسان جدا نیست.

در مورد یاری به مال، موردی همانند سه مورد پیش گفته به ذهن نمی رسد، ولی لازم به یادآوری می دانم که برخورداران از نعمت های الهی چه در کشورهای اسلامی و چه در کشورهای غیر اسلامی بکوشند به تنهایی یا گروهی قمری (ماهواره ای) اختصاصی تهیه و آن را برای امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام وقف کنند تا از این رهگذر صدها کانال تلویزیونی فرهنگ امام علی علیه السلام را به جهانیان بشناساند. همگی بدانیم که چنین اقدامی نصرت همه جانبه ی از آن حضرت است.

ایشان ادامه دادند: در این جا بیان نکته ای از گذشته و امروز تاریخ را لازم می دانم که شاید دیده یا شنیده باشید. در جایی خواندم که در جنگ دوم جهانی بسیاری از کشورها ویران شد که ژاپن و یک کشور اسلامی از این قاعده مستثنی نبود و بیشترین صدمه را دید.

پس از پایان جنگ، ژاپن دانسته یا ندانسته یک بند از سخنان امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام را به کار بست و آن این که امام در عهدنامه ی مالک اشتر و برخی دیگر از کارگزاران خود فرمودند که نباید در تجارت و داد و ستد دخالت کنند و کار واردات و صادرات را به خود آنان بسپارند، چراکه در صورت وجود رقابت میان بازرگانان و بازاریان وضع اقتصاد و قیمت ها تعدیل شده، سامان می گیرد و به دلیل وجود چنین حالتی هریک برای قبضه ی بازار کالای خود را ارزان تر عرضه می کنند.

معظم له افزودند: همین روش و مدیریت سبب شد تا ژاپن بازار جهانی حتی آمریکا را قبضه کند و در نتیجه آمریکا برای حفظ موقعیت خود، برخلاف قانون اساسی کشورش، محدودیت هایی برای واردات کالای ژاپنی تصویب کرد که اگر چنین نمی کرد دچار ورشکستگی و فقر می شد.

در مقابل، کشوری اسلامی وجود دارد، اما به دلیل بی توجهی به این آموزه امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام تا به امروز با مشکلات دست و پنجه نرم می کند و در اطلاع رسانی رسمی خود به داشتن چهار میلیون بی کار و جمیعت هشتاد درصدی زیر خط فقر اعتراف کرده است. این، تفاوت میان پیروی عملی از گفتار راهگشای امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام و فرهنگ غدیر و بی توجهی به آن است.

مرجع عالیقدر شیعیان جهان افزودند: امروزه با وجود آزادی بیان و تبلیغ بهتر از قبل می توان فرهنگ کامل و شکوهمند غدیر را به جهانیان شناساند. دیگر نیازی نیست مانند علامه امینی یا سید مهدی قزوینی زمان زیادی را به تحقیق اختصاص دهیم و یک یک افراد را با زبان، هدایت کنیم و هرجا که هستیم می توانیم با فناوری نوین، مانند اینترنت و ماهواره، اطلاع لازم را در پنج دقیقه به دست آوریم و سخنان خود را به سراسر جهان برسانیم. توجه داشته باشیم که سبقت گرفتگان به خیر تنها در کشورهای اسلامی نیستند، بلکه در سرزمین های غیر اسلامی نیز کسانی هستند که اگر حقیقتِ اسلام را بفهمند، زودتر از کسانی که در کشورهای اسلامی زندگی می کنند، آن را می پذیرند.

ایشان ادامه دادند: پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله بهترین، بزرگ ترین و دلسوزترین معلم و راهنما بودند. بنا به روایتی جمعیت آن روز مدینه ی منوره ده هزار تن بود که عده ای از آنان منافق بودند و تا به شهادت رسیدن آن حضرت بر نفاق خود بودند. به دیگر بیان آنان سخن رسول خدا صلی الله علیه وآله را می شنیدند، ولی بر خلاف آن عمل می کردند.

در همان روزگار بود که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله طی نامه هایی مردم اطراف را به پذیرفتن اسلام دعوت کردند و مخاطبان ایشان همان روز به اسلام گرویدند. به عنوان مثال مردم بحرین ـ که آن روز با مدینه فاصله ی زیادی داشت ـ در زمان آن حضرت مسلمان شدند.

اگر همسایه ی ما به دعوت مان توجه نکرد نباید نگران بود که اگر بکوشیم و بگوییم مردمی در فاصله ی هزاران کیلومتری برای شنیدن و پذیرفتن حق و آموزه های راهگشا آمادگی دارند. پس باید از حضور دانشجویانی که در کشورهای اسلامی و غیر اسلامی تحصیل می کنند بهره جسته، آنان را با فرهنگ غنیِ غدیر آشنا کنیم؛ فرهنگی که تبلور اسلام محمدی و علوی است. بدین ترتیب خواهیم توانست امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام را یاری کنیم و با توجه به مراتب این یاری، بکوشیم حد اعلای آن را داشته باشیم.

مرجع عالیقدر فرمودند: یک نفر در فضای آزادی می تواند بیش تر از میلیون ها انسانِ استبداد زده و تحت سلطه ی استبداد فعالیت کند.

عقاب با همه ی قدرت و شکوهی که دارد، اگر در قفس گرفتار شود ـ که تعبیری از فضای استبداد زده است ـ دو سال هم آنجا باشد، دو متر پیشرفت برایش ممکن نخواهد بود. در مقابل یک گنجشک ضعیف اگر آزاد باشد روزانه مسافت طولانی طی خواهد کرد.

امروزه ـ بحمدالله ـ فرصت و زمینه برای نصرت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام بسیار است. مسلمانان کشورهای اسلامی گرفتاری ها و مشکلات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و جز آن دارند و افراد بدون هیچ منطقی زندانی می شوند. پدیده ی شوم طلاق در حال افزایش است، به گونه ای که در یکی از کشورهای اسلامی اعلام می شود هر چهار دقیقه بیش از یک طلاق صورت می گیرد، آری یک طلاق در کمتر از چهار دقیقه مفاسد اخلاقی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، درگیری های منجر به قتل و در نتیجه اعدام قاتل. برای پیشگیری خیالی از طلاق، قانون محدودیت مهریه وضع می کنند، اما روند طلاق رو به افزایش است و نتیجه ای حاصل نمی شود.

وانگهی محدود کردن مهریه مبنای اسلامی ندارد. فردی که غاصبانه بر جای پیامبر صلی الله علیه وآله نشسته بود محدودیت مهریه را اعلام کرد. از پایین منبر زنی در اعتراض به سخنان او گفت: قرآن کریم می فرماید: «وَآتَیْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنطَارًا؛ و به یکی از آنان مال فراوانی داده باشید».

بنابراین محدود کردن مهریه، راه حل طلاق افسار گسسته نیست، بلکه باید فرهنگ اصلاح شده و فرهنگ غدیر جایگزین آن شود.

تمام این گرفتاری ها از آن روست که اساسِ کار خراب و سست است و فرهنگ غدیر کارساز تمام این مشکلات است، اما افسوس کنار گذاشته شده است.

متأسفانه رفتارهای دور از غدیر به رفتار کسی می ماند که سقف خانه اش سوراخ شده، از آن باران به داخل اتاق چکه می کند و صاحب خانه با دستمال کاغذی آب ریخته شده بر کف اتاق را خشک می کند.این، کارساز و مفید نیست و باید ایراد را به صورت اساسی برطرف کرد.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی افزودند: تنها اساس و پایه ای که می توان بنای رفتاری، اعتقادی و...جامعه را بر آن نهاد همان است که ائمه معصوم علیهم السلام فرمودند. اصحاب پیامبر صلی الله علیه وآله مکرراً گفته اند که اگر فرهنگ علی بن ابی طالب در جامعه پیاده و اجرایی شود «لأکَلُواْ مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم؛ قطعا از بالای سرشان [برکات آسمانی] و از زیر پاهایشان [برکات زمینی] برخوردار می‌شدند»(مائده/66).

مرجع عالیقدر در خاتمه فرمودند: تمام سخن این است که همه ی اندیشمندانِ مسلمان، اعم از حوزویان و دانشگاهیان، با استفاده از همین مقدار آزادی موجود در جهان، فرهنگ غدیر را معرفی و پیاده کنند که همین نصرت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام است. توجه داشته باشیم که یک روحانی به مجرد ورود به حوزه مجتهد نمی شود و یک دانش آموز با رفتن به کلاس اول مهندس نمی شود و باید بیست سال وقت بگذارند تا مدارج علمی را کسب کنند. در این زمینه نیز باید مدت ها کار کرد تا مشمول دعای «وانصر من نصره؛ و آن که او (علی) را یاری کرد، یاری کن» شویم.

امیدواریم که خدای متعال در فرج آقا امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف تعجیل فرماید تا تمام بدبختی ها به سعادت بدل شود؛ سعادتی که سراسر گیتی را فرا گیرد. خدای متعال توفیق فعالیت در راه نصرت آن حضرت را به همگان عنایت فرماید، آمین.