LOGIN
بیانات
shirazi.ir
دیدار جمعی از مردم مؤمنِ شهر کاشان با حضرت آیت الله العظمی شیرازی
کد 4065
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 16 اسفند 1394 - 26 جمادى الأولى 1437
 
در پی ارتحال آیت الله حاج شیخ حسن صراف زاده از علمای کاشان، بازماندگان آن مرحوم و شماری از مؤمنان شهر کاشان، در روز جمعه 24 جمادی الأول 1437ق برای عرض تسلیت به مقام رفیع مرجعیت و برگزاری مجلس ترحیم آن عالم وارسته به شهر مقدس قم آمدند و در بیت حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی حضور یافتند.

طی این دیدار معظم له به ایراد سخنانی پرداختند که مشروح آن بدین شرح می باشد:
 
بسم الله الرحمن الرحیم
 
علم باید با فضیلت همراه باشد و علم بدون فضیلت هیچ سودی ندارد، چراکه علم جدای از فضیلت نه تنها مفید نیست بلکه دربردارنده ضررهایی نیز هست. در روایات شریفه از چنین علمی با تعبیر علم ابلیس و علم شیطان یاد شده است. روشن باشد که ابلیس از علم سرشاری بهره مند بود و بسیار می دانست و می داند، اما از فضیلت بی بهره است.

حدیث شریفی درباره ی علمِ بدون فضیلت می فرماید: «لا یزید صاحبه إلا بعداً من الله؛ [علم تهی از فضیلت] صاحبش را از خدا دور می کند».

بنابر این روایت، انسان هر قدر که علم داشته، اما از فضیلت بی بهره باشد به همان نسبت از خدای متعال دور می شود. لذا هرکس به هر اندازه ای علم بیندوزد باید از فضیلت و عمل نیز برخوردار شود.

در روایت آمده است: هرکس که در تشییع جنازه ای شرکت می کند باید دو مطلب را در ذهن خود مجسم کند:

اول اینکه اگر من جای این میت می بودم تکلیفم چه می شد؟ و می بایست چه می کردم؟ عمرم را چگونه سپری کرده ام؟ و آیا خدا از من خشنود است؟

و دوم اینکه، حال که زنده ام و با پای خویش در حرکتم، به خود تلقین نمایم که روزی، من نیز راه این میت را طی خواهم کرد و در پی او، از این دنیا خواهم رفت. شاعر مضمون روایتی را در قالب یک بیت شعر این گونه سروده است:
 
«وإذا حملت إلی القبور جنازةً *** فاعلم بأنک بعدها محمول»
 
(اگر روزی جنازه ی میتی را به سوی گورستان بردی، بدان که پس از او تو نیز بدان سو بُرده خواهی شد).

باید در اندیشه ی آخرت و توشه ای که در آن سرا به کار می آید و مفید خواهد بود، باشیم و در این معنا بیشتر فکر کنیم. هریک از ما هر قدر که خوب باشیم این قابلیت و توانایی را داریم که در این زمینه ترقی کنیم. اگر کسی ـ خدای ناکرده ـ با نیش زبان، رفتار و زورِ بازو به کسی ستم کرده باشد، در این دنیا و تا هنگامی که زنده است می تواند جبران و چاره سازی کند و به درگاه خدا استغفار نماید و عذر بخواهد و از کسانی که بر آنان ستم روا داشته حلالیت بطلبد، ولی اگر مُرد و به سرای دیگر منتقل شد، دیگر کاری نمی تواند بکند.

دو مطلب یادشده بسیار مهم است و نباید از آن غافل شد.

انسان اگر ستم پیشه باشد و ظلم کند، با مردنش عذاب الهی بر او مسلط خواهد شد. آن هم نه یک میلیون یا چند میلیون سال و مثلاً تا روز قیامت، بلکه تا خدا خدایی می کند. (یعنی برای همیشه) در عذاب خدا گرفتار خواهد بود و گریزی از آن نخواهد داشت.

غافل نباشیم که این گرفتاران عذاب الهی، انسان هایی مانند من و شما بودند، اما شیطان و نفس اماره، آنان را به این بلای پایان ناپذیر گرفتار کردند. اگر انسان مواظبت نکند و آموزه های اهل بیت علیهم السلام را آویزه گوش نساخته باشد، پشیمانی در آن هنگام سودی نخواهد داشت. آنچه را باید وجهه ی همت قرار داد و دستور العمل زندگی خود ساخت، در مرحله ی نخست؛ اصول دین است، یعنی توحید، عدل، نبوت، امامت و معاد را قبول داشته باشیم و اصل امامتِ چهارده معصوم علیهم السلام را که همگی حجت های خدای متعال هستند و این سخن و تعبیر امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیهما السلام درباره ی رسول خدا صلی الله علیه وآله که فرمودند ایشان امام الأئمه و پیشوای پیشوایان معصوم هستند را بپذیریم. حضرت زهرا سلام الله علیها و یازده امام معصوم علیهم السلام نیز، دیگر افراد چهارده معصوم علیهم السلام هستند.

ما در ایام فاطمیه قرار داریم و چند روز دیگر آن را سپری خواهیم کرد، در این روزها کسانی بهره ی فراوان از این مناسبت برده اند و ـ العیاذ بالله ـ عده ای هم بی بهره از این مناسبت می مانند، چراکه به وظیفه ی خود عمل نکرده اند. یادآوری این مطلب ضروری است و آن، این است که بر پایه ی آنچه در روایات آمده است، خدای متعال توحید را بدون نبوت نمی پذیرد، بدین معنا پذیرش خدا بدون پیامبر صلی الله علیه وآله مقبول درگاه الهی نخواهد بود.

بنا به فرموده ی امیرمؤمنان علیه السلام اگر کسی خدا و پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله را قبول داشته باشد، اما از پذیرفتن حجت های الهی، یعنی امامت خاندان عصمت و طهارت، سر باز زند، هیچ کار و طاعتی از او پذیرفته نمی شود. خدای سبحان این سه امر (توحید، نبوت و امامت) را در کنار هم می خواهد و زمانی مورد قبول حضرت باری تعالی قرار می گیرد که در کنار هم باشند.

توجه داشته باشیم که نه تنها مسلمانان، بلکه تمام جهانیان مخاطبان پیام خاندان رسالت هستند.

پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه وآله، حضرت زهرا سلام الله علیها به مسجد النبی رفته، در آن جا خطبه ی معروف خود را ایراد کردند. مهاجرین و انصار، یعنی همه ی مسلمانان در مسجد حضور داشتند، اما حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها خطبه ی خود را با عبارت «ایها الناس؛ ای مردم» آغاز کردند و این بدان معناست که مردم جهان تا قیام قیامت مخاطبان پیام ایشان هستند. این که ایشان ایها الناس(ای مردم) فرمودند از آن جهت است که باید اسلام به همه ی دنیا و جوامع بشری برسد و اتمام حجت شود. حضرت زهرا سلام الله علیها نیز در خطبه ی خود اتمام حجت کردند.

امروزه ما وظیفه داریم رهنمودهای ایشان را به جهانیان برسانیم و همگان را آگاه کنیم، از جمله، این سخن ایشان را که پس از به شهادت رسیدن رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: «ازیلت الحرمة؛ حرمت [ها] را از میان برداشتند».

مسلم این که، پس از شهادت رسول مکرم اسلام صلی الله علیه وآله تنها هتک حرمت از مقام شامخ این خاندان نشد، بلکه حرمت خدا، حرمت اسلام، حرمت پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله و حرمت دین از بین رفت. از همین مجلس به سالخوردگان، مردان، زنان و به ویژه جوانان توصیه می کنم که هرآنچه از خطبه ی سراسر فضیلت و نور حضرت زهرا سلام الله علیها را می دانند با مطالعه ی کاملِ آن، مردم را از محتوای گرانسنگش آگاه کنند. هرکس در حدّ توان خود باید در راه به ثمر نشاندن این مسئولیت سنگین با هر وسیله ای بی تفاوت که از طریق منبر باشد یا کتاب و مجله و روزنامه یا رسانه های نوین ایفای نقش کند.

توجه داشته باشیم که در عبارت أیها الناسِ حضرت زهرا سلام الله علیها بایستگیِ رساندن پیام ایشان به جهانیان آشکار است.

به راستی چه چیزی سبب شد تا حضرت زهرا بفرمایند: «حرمت از میان رفت»؟ این سخن حضرت زهرا سلام الله علیها و نیز سخن امیرمؤمنان علیه السلام که توحید، نبوت و امامت را سه اصل جدایی ناپذیر خواندند، باید به همه ی جهان رساند. اقامه ی شعائر مقدس فاطمیه سلام الله علیها، یکی از راه های رساندن این پیامِ خاندان عصمت و طهارت است، شعائری که در طول سال، به ویژه در این ایام برگزار می شود. توجه داشته باشیم که سخنان حضرت فاطمه سلام الله علیها به ایام فاطمیه اختصاص ندارد، بلکه برای تمام روزهای سال است.

شعائر مقدس فاطمی نه تنها در کشورهای اسلامی، بلکه باید در سراسر جهان گسترش یابد. بر کسانی که به توحید و نبوت و امامت معتقد هستند و از جمعیت میلیونی در سراسر دنیا برخوردارند، واجب است این شعائر را به مردم جهان برسانند و همگان را از هدف مقدس ایشان و دقت و نکات ظریف خطبه ایشان آگاه سازند.

توجه کنیم که شعائر مقدس فاطمی علیها السلام در کشورهای اسلامی، به ویژه در کشورهایی با جمعیت اکثریت شیعی، مانند ایران و عراق باید گسترده تر شود، زیرا هرکس و در حدّ توان خود در این زمینه وظیفه دارد و هیچ گونه کوتاهی در این موضوع پذیرفتنی نیست.

این شعائر باید هرچه با صلابت تر، پر رنگ تر و با عظمت تر برپا و احیا شود. مسلماً این امر از موارد بسیار مهمی است که نه تنها در شب اول قبر بلکه تا قیام قیامت و خدایی خدا کارساز و گره گشاست. حال اگر در این مقوله درست و خوب و مناسب عمل شود و کوتاهی صورت نگیرد، لحظه ی مرگ، آغاز خوشحالی است، ولی اگر انسان کوتاهی یا شعائر مقدس فاطمی علیها السلام را تضعیف کرده باشد وای بر احوالش که بد فرجامی خواهد داشت.

غافل نباشیم که در این صورت، قبل از حضرت زهرا سلام الله علیها خدای متعال خصیم انسان خواهد بود؛ خدایی که: «یغضب لغضب فاطمة، ویرضی لرضا فاطمة؛ برای خشم فاطمه غضب می کند و به جهت خشنودی فاطمه خشنود می شود».

امیدوارم همگی در هر زمانی، به ویژه در این ایام در جای جای دنیا مخصوصاً در کشورهای اسلامی بالاخص در ایران و عراق همت کنند و دست در دست یکدیگر نهاده، بیش از گذشته و با شور فراوان تر و با قوت و صلابت، شعائر مقدس فاطمیه را برگزار نمایند و در این راه توفیق روز افزون الهی مدد کارشان باشد، وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین.