مرجع عالي قدر آية الله العظمي حاج سيد صادق حسيني شيرازي، جمعي از زائران سعودي را که در قالب کاروان «غريب طوس» از شهر «سيهات» عربستان سعودي به قصد زيارت اماکن مقدس به ايران آمده اند به حضور پذيرفت.

ايشان پس از دعا براي قبولي اعمال و زيارت شان، آنان را به ضرورت آراستگي به اخلاق نيکو و والايي مورد سفارش اکيد اسلام، توصيه کرد و پاي بندي به حسن خلق را از عوامل مهم قبولي زيارت، طاعت و عبادت خواند.

ايشان در بخشي از سخنان خود فرمود: زائران مراقد امامان معصوم عليهم السلام و امام زادگان بايد مقام و منزلت اهل بيت عليهم السلام نزد خداوند را به خوبي درک کنند؛ امري که زائر را به داشتن حضور قلب هنگام زيارت و نه حضور فيزيکي وا مي دارد.

آن گاه آية الله سيد محمدرضا حسيني شيرازي (فرزند مرجع فقيد) در جمع کاروانيان سعودي سخناني ايراد کرد که در آن آمده است: از نمادهاي طبيعي و اجتناب ناپذير زندگي دنيايي وجود گره هاي اجتماعي، از جمله: بروز اختلاف ميان همسران، برادران، دوستان و جز آنان است.

وي افزود: فرهنگ توجه به ماديات بر پيچيدگي اين گره ها افزوده است و هر چه رويکرد انسان به ماديات بيشتر باشد و خود را با آن همسو کند، اين گره ها و پيامدهاي منفي آن فزوني مي گيرد و در صورت رويگرداني از فرهنگ ماديات، نتيجه بر عکس خواهد بود. البته همين قاعده بر جوامع بزرگ تر نيز منطبق است.

ايشان در ادامه گفت: آنچه در اين پديده – که روزنه رخنه کردن شيطان مي باشد – تأسف بر انگيز و زجر آور است، اين که بسياري از مردم به نظاره کردن به آن بسنده کرده، در راه حل و پيشگيري از آن هيچ کوششي نمي کنند.

معظم له آن گاه در مورد توجه و کوشش فوق العاده رسول خدا و اهل بيت عليهم السلام در برطرف کردن مشکلات و تنش هاي پيش آمده ميان افراد و جامعه، روايات و داستان هايي از سيره آن پاکان بيان نمود.

وي تأکيد کرد: امام صادق عليه السلام، در تفسير آيه «وجعلني مبارکاً أينماکنت...؛(1) و هر جا که باشم [خدا] مرا با برکت ساخته» فرمود: منظور از مبارک، فرد بسيار سود رسان است.

بنابراين مردان و زنان مؤمن در حد توان بايد همواره در راه حل مشکلات برادران و خواهران ايماني خود بکوشند، خواه در اين راه موفق شوند يا نه، چه اين که پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم فرموده است: «خير الناس من انتفع به الناس؛(2) بهترين مردم کسي است که ديگران از او نفع ببرند».

 

 

1. مريم (19)، آيه 31.

2. شيخ مفيد، الاختصاص، ص 243 وجز آن.