LOGIN
جلسات علمی
shirazi.ir
شب سيزدهم ـ مبحث فقهي
کد 698
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 30 مهر 1384 - 18 رمضان العظيم 1426
در شب هاي ماه مبارک رمضان، طلاب، علما و فضلاي حوزه علميه، شخصيت هاي گوناگون و عموم مؤمنان در بيت مرجع عالي قدر در شهر مقدس قم حضور به هم مي رسانند و در خلال ديدار با ايشان، درباره مسائل علمي، فقهي، تاريخي و فرهنگي سخن به ميان مي آورند و آية الله العظمي سيد صادق شيرازي نيز ضمن شرکت در اين گفتگوها ديدگاه هاي ارزشمندشان را ابراز مي دارند.
 
 
بسم الله الرحمن الرحيم
 
اين جلسه همانند شب هاي گذشته با حضور حضرت آية الله العظمي شيرازي برگزار شد ودو قول مشهور درباره فاصله شش ماهه ولادت امام حسن وامام حسين عليهما السلام مطرح گرديد.

در اين پرسش آمده است: قول مشهور فاصله ولادت امام حسن وامام حسين عليهما السلام را شش مي داند، در حالي که فاصله پانزدهم ماه مبارک رمضان تا سوم ماه شعبان حدود يازده ماه مي باشد. بنابراين قول شش ماه واين نقل چگونه سازگاري دارد؟

ايشان فرمودند: علامه مجلسي رحمة الله در بحارالانوار مي گويد: روايتي درباره تاريخ ولادت امام حسن عليه السلام در دست نيست ودو قول [پيش گفته] مشهور است.

سپس اين مسأله مورد بحث قرار گرفت که: غالب فقها، منفعت محلل ومقصوده از نظر عقلا را شرط جواز معامله مي دانند. سؤال اين است که چه دليلي در اين مسأله دارند؟

منفعت محلَّل عقلايي را شرط جواز معامله مي دانند. سؤال اين است که چه دليلي بر اين گفته دارند؟

ايشان فرمودند: برخي از فقيهان، از جمله شيخ انصاري به روايتي در کتاب «تحف العقول» استناد مي کنند. علي رغم اين که روايت مورد نظر، مرسله واز علي بن شعبه رسيده است، فقيهان بدان عمل مي کنند، زيرا مضمون آن با ديگر ادله موافق است. از همين رو گفته اند: منفعت بايد مقصوده [وعام] باشد، ولي اگر نادر واستثنايي باشد، منفعت خوانده نمي شود واگر چنين مي بود بايد معامله هر چيزي جايز باشد.

وي افزود: فرض کنيم شخصي گربه مرده را بردارد وچون از او بپرسند: مي خواهي با آن چه کني؟ بگويد: سقف خانه ام سورخ است وآب آن چکه مي کند. اين [لاشه] را مي خواهم در سوراخ قرار دهم تا از چکه کردن سقف جلوگيري کنم.

بنابراين، چنين استفاده اي مضحک است ومنفعت به شمار نمي رود.

آن گاه از مرجع عالي قدر سؤال شد: کساني که در حديث «منزلت» تشکيک کرده، مي گويند: پيامبر صلّي الله عليه وآله به اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: «يا علي، أنت مني بمنزلة هارون من موسي?، إلا أنه لا نبيّ بعدي؛ اي علي، نسبت تو به من همانند نسبت هارون به موسي است، جز اين که پس از من پيامبري نخواهد بود» وروشن است که هارون در زمان حيات حضرت موسي عليه السلام از دنيا رفت. چه پاسخي براي اين تشکيک وجود دارد؟

ايشان گفتند: اگر پس از پيامير، خليفه زنده باشد، با وجود او خلافت استمرار مي يابد وگرنه با مرگش خلافت نيز به پايان مي رسد واز آن جا که هارون در زمان حضرت موسي عليه السلام از دنيا رفت، خلافتش نيز قطع گرديد، اما اميرالمؤمنين عليه السلام پس از پيامبر صلّي الله عليه وآله زندگي کرد ولذا خلافتش نيز استمرار يافت. نکته درخور توجه اين است که اهل سنت نيز اين روايت را نقل کرده اند.

  • نظری برای این خبر درج نشده است.